Het werk van Jacqueline Fuijkschot heeft zich in de loop van de tijd ontwikkeld tot beeldend werk in een steeds abstractere vorm. Ze benadert haar werk vanuit haar theaterachtergrond, waar ze eerder voorstellingen maakte, decors bedacht en met film werkte.
In haar fotografie verwijst Jacqueline vooral naar een herinnering en/of een gevoel. Ze werkt als een regisseur om het effect op de toeschouwer vorm te geven en te sturen in zijn/haar denken.
Haar werk is te herkennen aan het gebruik van ritme, kleur, herhaling en reflectie. Het menselijk lichaam en theatrale emoties komen minder vaak voor, maar worden niet uitgesloten. Het is de omgeving die spreekt voor haar emoties, het gevoel dat het oproept, een observatie. Een open blik naar vernieuwing, vervreemding en absurditeit. Als het ware een decor.
In haar fotografie verwijst Jacqueline vooral naar een herinnering en/of een gevoel. Ze werkt als een regisseur om het effect op de toeschouwer vorm te geven en te sturen in zijn/haar denken.
Haar werk is te herkennen aan het gebruik van ritme, kleur, herhaling en reflectie. Het menselijk lichaam en theatrale emoties komen minder vaak voor, maar worden niet uitgesloten. Het is de omgeving die spreekt voor haar emoties, het gevoel dat het oproept, een observatie. Een open blik naar vernieuwing, vervreemding en absurditeit. Als het ware een decor.